برای اتصال قطعات در ساخت زیورالات روشهای مختلفی از قبیل شیمیایی مکانیکی ومتالوژی وجود دارد. یکی از پر کاربردترین روشها لحیمکاری است، که در گونه متالوژی قرار میگیرد. لحیم آلیاژیست با ترکیب فلز میزبان و فلز میهمان که در نهایت بعد از تهیه دمای ذوبی پایین‌تر از فلز میزبان داشته باشد.
فلز میزبان فلزیست که قطعه اصلی با آن ساخته شده، به عنوان مثال در لحیم نقره فلز میزبان نقره و در لحیم طلا فلز میزبان طلاست.
فلز میهمان باید چند خاصیت داشته باشد:
- با فلز میزبان قابلیت آلیاژ شدن داشته باشد
- دمای ذوبش پایین‌تر از دمای ذوب فلز میزبان باشد
- در دسترس باشد و بهترست گرانتر از فلز میزبان نباشد.
کارکرد لحیم به این صورت است که به دلیل دمای ذوب پایین‌تر از دمای ذوب قطعه اصلی وقتی که همزمان در مجاورت شعله مستقیم آتش قرار میگیرد لحیم زودتر ذوب می‌شود و محل اتصال قطعات را پوشش میدهد به صورتی که اگر عملیات لحیمکاری درست انجام شده باشد دیگر اثری از خط اتصال دیده نمیشود و بعد از پرداخت و تمیزکاری کاملا یکدست به نظر میرسد.
و اما انواع لحیم:
لحیم‌ها بر اساس دمای ذوب به انواع:
- لحیم نرم
- لحیم متوسط
- و لحیم سخت
تقسیم می‌شوند.
برای لحیم نقره از فلز برنج به عنوان فلز میهمان استفاده میکنیم.
- برای لحیم نرم از ۵گرم نقره ساچمه و ۵ گرم برنج،
- برای لحیم متوسط از ۵ گرم نقره ساچمه و ۳.۵ گرم برنج
- و برای لحیم سخت از ۵گرم نقره ساچمه و ۲ گرم برنج
استفاده میکنیم.
برای ذوب و تهیه لحیم بهتر است از قبل بوته و ریژه را تابانده باشیم. توصیه می‌شود ابتدا نقره را ذوب کنید و پس از ذوب کامل نقره، برنج را اضافه کنید.
حتما با قلم گرافیتی مذاب را هم بزنید و به چرخاندن بوته ذوب اکتفا نکنید. از لحظه ورود برنج نهایتا در ۳۰ ثانیه عملیات ذوب را تمام کنید و مذاب را در ریژه بریزید در غیر این صورت بخشی از روی موجود در برنج می سوزد و دود می شود.
